Πως φτασαμε ως εδω!

Με αφορμη το topic του φιλου με to z125 θυμηθηκα τα πρωτα μου μηχανακια,που τα σκαλιζαμε μονοι μας,που προσπαθουσαμε μερες ολοκληρες να τα ρυθμισουμε σωστα μηπως και δουλεψει το ρημαδι το καινουριο το delorto που μετα βιας ειχαμε αγορασει απο το τοπικο βελτιωτικο καταστημα και τελικα τα ιδια πηγαινε.
Ας θυμηθουμε λοιπον τι εχει περασει απο τα χερια μας.
Εγω ξεκινησα με ενα honda dio κανοντας τις τοπικες παρανομες βολτες στην γειτονια(μιλαμε για τρελη χαρα)!μετα απο ενα χρονο,στα 15 μου δηλαδη,αναβαθμιστικα και αγορασα το πολυποθητο aprilia rs 50 sbk replika!Eκει ξεκινησαν ολα,ξηλωμα η πινακιδα και ο κωλος μαζι,για να φαινετε σαν τα ss της εποχης,πιο φαρδυ λαστιχο πισω(χαζοι οι ιταλοι που εβαλαν 110 διασταση,εβαλα εγω το "τουμπανο" λαστιχο πισω,μπαλωναριζε στην ζαντα και πουθενα στριψιμο μετα ),και φυσικα παραγγελια απο ιταλια ολο το κιτ της polini για να παρουμε τα τρελα τα αλογα!
Στην συνεχεια στην αυλη μου προστεθηκε και ενα honda glx που ουτε αυτο δν ηξερε τι φοραγε.Το βαρεθηκα και το πουλησα μετα απο 6 μηνες.
Στα 19 μου,φοιτητης πλεον,μαζευοντας χρηματα αγορασα ενα aprilia pegaso 650 μεταχειρισμενο.Τι το θελα??
2 μερες βολτα,5 μερες συνεργειο,πραγματικα δν πιστευα ποτε μου οτι ενα μηχανακι μπορει να βγαλει τοσα μικροπροβληματα.
Οταν βαρεθηκα να κανω πλουσιο τον μαστορα,το πουλησα οσο οσο και αγορασα το tdm mου.Προσ το παρων εχω κανει 9000 χλμ και ειμαι απολυτα ευχαριστημενος!o be continiued
Sorry αν σας κουρασα!

Και γω είχα glxάκι.Το πρώτο μηχανάκι μου

Εμενα το ΧΤακι ειναι το πρωτο μου μηχανακι!!!Προηγουμενος οδηγουσα διαφορα αλλα στην κατοχη μου δεν ειχα ποτε καποιο!!!!

Έχοντας την "κατάρα" του μικρού αδερφού, όλη την εφηβεία μου οδηγούσα τα μηχανάκια του αδερφού μου.
Το "έργο" ξεκίνησε το 1992, όταν ο αδερφός μου έπεισε τον φάδερ να του πάρει το πρώτο μηχανάκι, το
suzuki gsx 50r. Πήγαινα κρυφά και άλλαζα ταχύτητες (σβηστό στο γκαράζ) για να μάθω και καλά. Με αυτό φυσικά, έφαγα και τις
πρώτες τούμπες...

Μετά από 1,5 χρόνο περίπου ήρθε το πρώτο Yamaha σπίτι και ήταν TZR 125. Φοβερό μηχανάκι, με γκάζι και χωρίς να ζητήσει τίποτα εκτός από βενζίνη και καλό λάδι.

Τραγική αποδείχθηκε η αντικατάσταση του TZR, με την Aprilia AF-1 125. Τι σου κάνει ένα μονόμπρατσο...; μόλις το είδε ο μεγάλος "χέστηκε" αλλά σύντομα πλήρωσε το τίμημα του design και της Ευρώπης.
Ένα χρόνο που έμεινε στην κατοχή μας, τρεις, άντε τέσσερις φορές πήρε μπρος με τη μίζα και όχι, δεν είχε μανιβέλα... Τα ηλεκτρολογικά του, δεν συνήλθαν ποτέ και το μόνο θετικό της συμβίωσης μαζί του ήταν οι τρικέφαλοι που απέκτησα από το σπρώξιμο, άντε και κάνα γκομενάκι.

Σειρά της HONDA να κάνει την εμφάνιση της και μάλιστα με τρόπο που ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι, νοσταλγώ... NSR250 και τα μυαλά στα μπλέντερ. Τρομοκρατήθηκα στην κυριολεξία την πρώτη φορά που το γκάζωσα. Γύρισα σπίτι και ζήτησα από τον αδερφό μου να το πουλήσουμε, χέστηκ@
Μετά από καιρό, η επιλογή λάθος μπουζι, επέφερε το φρακάρισμα και τα τραύματα στους νικασίλ κυλίνδρους, (που για νέα επίστρωση ήθελαν περίπου τη μισή αξία του Nsr, κάτι που φυσικά δεν συνέβη) και με τα καινούργια πιστόνια που δέχθηκε δεν ξανά-γκάζωσε όπως έπρεπε

Ο επόμενος σταθμός ήταν η μοτοσυκλέτα με τα καλύτερα φρένα, το καλύτερο μπροστινό και το καλύτερο πλαίσιο που είχαμε οδηγήσει μέχρι τότε. Από γκάζι λίγα πράγματα, σαν το nsr, αφού είχε χαλάσει, γιατί στη συνέχεια αποδείχθηκε πως είχε το ίδιο πρόβλημα... Ο λόγος για τον "διαβήτη" tzr 250 3xv.

Το TZR πουλήθηκε και ενώ ο αδερφός μου κουρνιάστηκε στη θαλπωρή του pegeot 106 rallye, εγώ ξεκίνησα τη δική μου ιστορία.
20-21 χρονών ήμουν όταν πήρα το tenere 660. Πέρασα 4 χρόνια μαζί του και εκτός από ένα θέμα με τον ανορθωτή και την πίσω λάμπα(από κραδασμούς) τίποτα άλλο δεν με προβλημάτισε.

Έτος 2005 και αφού το tenere "πάλιωσε" ένα νέο μηχανάκι μπήκε στη ζωή μου, αλλά από "σπόντα". Πάω σε ένα μαγαζί και δίνω προκαταβολή για fazer600. Βρε τώρα έρχεται μετά έρχεται είχα σκάσει. Μία μέρα που ξαναπήγα να ρωτήσω για το fazer, μου λέει ο μαγαζάτορας.
"Δεν παίρνεις ένα Ζ750 '05 που το έχω ετοιμοπαράδοτο ΚΑΙ είναι και 750 ΚΑΙ είναι και πανέμορφο ΚΑΙ είναι streetfighter KAI πολύ
ροπή το μηχανάκι" ΚΑΙ το πήρα τελικά την ίδια στιγμή... (σταθερός στις απόψεις μου).

Το Ζ με ενέταξε βαθύτερα στον μοτοσυκλετισμό και αφού του έριξα κανά 5.000€ σε αναρτήσεις, εξατμίσεις, πηρούνια, ψαλίδια και ότι μπορεί να βάλει κανείς σε ένα Ζ, συνειδητοποίησα πως έπρεπε να πάρω supersport και ξαφνικά μία συμφέρουσα οικονομικά πρόταση, έγινε δεκτή.
Το ΖΧ10 του 2004 με την ακράπα και τα στολίδια ήταν "κανίβαλος". Πολύ γκάζι, λίγο φρένο και καθόλου φιλικότητα. (χωρίς το σταμπιλιζατέρ ήταν αδύνατο να οδηγήσεις ακόμα και στην ευθεία, τραγικό). Μου είχαν σπάσει τα νεύρα, που παρόλο το γκάζι του, δεν μπορούσα να το "πάω" με τίποτα.

Την θέση του ΖΧ ήρθε να διεκδικήσει ένα R6 του 2006, δεν με έπεισε όμως ούτε το κράτημα με την ξυραφένια αίσθηση, ούτε τα φρένα άγκυρες ούτε η υστερία του από τις 10.000rpm μέχρι τον κόφτη και ούτε το μίνιμαλ, ελαφρύ σύνολο με την "κουκλίστικη" ομορφιά. Όταν "φόρτωσα" την αρραβωνιαστικιά μου (γκόμενα τότε) πάνω και βγήκα βόλτα απελπίστηκα. Επρεπε να κατεβάζω όλη την ώρα σχέσεις ή να το κρατάω "ψηλά" επιτρέποντας του να μου σπάσει τα τύμπανα... ...και όχι η Δανάη δεν είναι 150 κιλά, απλά το r6 χαμηλά, δεν μπορούσε να με καλύψει με τίποτα ...έτσι όπως με είχε καλομάθει το zx10. Τέσσερις μήνες το κράτησα μόνο, πάλι καλά, δεν του έβαλα φράγκο

Πάλι 1000cc αλλά honda αυτή τη φορά. Πολύ καλό μηχανάκι. Ψέματα, πάρα πολύ καλό. Τόσο εύκολο από την πρώτη μέρα, με φρενάρες, καλό κράτημα, καλό ψεκασμό και στον αντίποδα, βαριά αίσθηση και αδιαφορία μετά τις 10.000rpm. (και στο χειρότερο χρώμα ever) Με βοήθησε πάντως πάρα πολύ να εξελιχθώ. Όταν το σκέφτομαι νιώθω θετικά αισθήματα.

Πάνε σχεδόν 2 χρόνια που απέκτησα το όνειρο της ζωής μου. ΥΑΜΑΗΑ R1 . Μέσα Μαΐου 2008 το πήρα και 10 μέρες αργότερα, άλλο ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα, αφού η πρώτη μου βόλτα με το R1, ήταν και το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό.
(Mugello moto gp 1st june 2008)
Δε νομίζω ότι έχει κάποιο "κουσούρι", αλλά βάλθηκα να το στολίσω σαν νύφη, από την πρώτη μέρα που το απέκτησα. Μέχρι σήμερα δεν με ενδιαφέρει να το αντικαταστήσω, αν και κάποια στιγμή μου είχαν μπει ψύλλοι για το 09. (τώρα μου έφυγαν)


*Οι περισσότερες φώτο είναι από google. Όταν και αν μπορέσω, θα βάλω τις original.

συγκινήθηκα ρε παγκόσμιε..

Πραγματικα ενδοξο παρελθον αλλα και παρων!!!!!!και πολυ ωραια αναφορα!

θα σας πω κι εγώ την ''μικρή'' μου μοτοσυκλετηστική ιστορία..
όταν ήμουν περίπου 5-6 χρονών, ο πατέρας μου ήθελε να μου πάρει ένα ''αντρικό'' παιχνίδι. έτσι λοιπόν μου πήρε ένα μηχανάκι (''tenere'' έγραφαν τα αυτοκόλλητα) με μπαταρία. εγώ ήμουν μεσ' την τρελή χαρά, ήμουν ο μοναδικός που είχε μηχανάκι (αν και με μπαταρία).
**αν βρω φώτος θα βάλω**
μετά από περίπου 3 χρόνια (όταν εγώ ήμουν 9 χρόνων) αγόρασε ο πατέρας μου ένα jog 50. αυτό μπορώ να πω ότι δεν το βόλταρα σχεδόν καθόλου. που και που μου το έδινε να κάνω μια βόλτα το τετράγωνο τις γειτονιάς και αυτό ήταν όλο.. αυτό το κρατήσαμε σχεδόν ένα χρόνο.

την θέση του jog πήρε ένα gilera runner 125 2t. πολύ ωραίο μηχανάκι, και δυνατό (μου φαινόταν). αυτό το πήραμε όταν ήμουν 12 χρόνων και εγώ άρχισα να το κυκλοφορώ στα 14 για τον λόγω ότι είχε γκάζι για τα δεδομένα μου και φοβόταν να μου το δώσει ο πατέρας μου (κάτι θα ήξερε) με αυτό το scooter έκανα τις πρώτες μου μπάντες και σούζες και φυσικά οι ''τούμπες'' και τα ''καπάκια'' ήταν μέσα στο πρόγραμμα και άφθονα..

το gilera μέσα σε δυο χρόνια σχεδόν το ρήμαξα (Ιταλικό βλέπετε, δεν άντεξε)
θυμάμαι πολύ καλά, ότι ήμουν στο μαγαζί του sfaira και ξεφύλλιζα ένα περιοδικό, ξεφυλλίζοντας το περιοδικό έπεσα πάνω σε μια σελίδα που είχε παρουσίαση το aprilia rs 125 Νοέμβριος μήνας ήταν και είχα αρχίσει να πρήζω τα @ρχιδ!@ του πατέρα μου για να μου πάρει.
τον παρακαλούσα 6 μήνες (είχα υπομονή) άλλα έβλεπα ότι προσπάθειες μου ήταν σχεδόν μάταιες.. για κάνα μήνα άρχισαν να τον στριμωχνόμουν λίγο και ο sfairas μαζί με τον αδερφό του και τελικά πείστηκε ..έφτασε επιτελούς η μέρα που θα γινόταν δικό μου στα 16 μου, Ιούνιος 2006 λοιπόν έγινε δικό μου (το πρώτο βράδυ δεν κοιμήθηκα από την γκ@υλ@). το μηχανάκι πολύ καλό, και από θέμα γκάζι (άσχετα αν μέχρι τις 5.000στρ. ήθελε να το σπρώξεις) άλλα και περιφεριακά φρένα, αναρτήσεις κτλ. ήταν ένα ''μεγάλο'' σχολείο για ''μικρούς'' αναβάτες..! με αυτό το μηχανάκι πραγματικά έμαθα να οδηγώ και κατά κάποιον τρόπο να στρίβω.. το θέμα ''γκόμενα'' δεν το συζητάω..
δεν πέρασαν όμως 6 μήνες και είχα αρχίσει να το βαριέμαι.. (έκανα που και που καμιά βόλτα του sfaira) και το μηχανάκι μου το γούσταρα μόνο εμφανισιακά. μου μπήκε η ιδέα να το φτιάξω και έτσι έγινε.. του έβαλα καρμπιρατέρ-φίλτρο και ολόσωμη giannelli. το μηχανάκι πήρε γκάζι, άλλα όχι τόσο, όσο είχα φανταστεί και εκτός αυτό, ρουφούσε και τα έντερα του (βενζίνη-λάδι). περάσαν πάλι κάνα 3 μήνες που το είχα φτιάξει και πάλι τα ίδια..το βαρέθηκα και το πούλησα μέσα ένα χρόνο, Αύγουστος 2007.


μετά από ένα χρόνο ''χωρίς μηχανή'', έκανα μια ''μικρή'' προσπάθεια για να αποκτήσω το gsx-r 600 k8. μπορώ να πω ότι δεν παιδεύτηκα καθόλου για να το πάρω. έτσι και έγινε, τον Ιούλιο του 2008 είχα στην κατοχή μου το κ8.

sfairas έγραψε:

Έχοντας την "κατάρα" του μικρού αδερφού, όλη την εφηβεία μου οδηγούσα τα μηχανάκια του αδερφού μου.
Το "έργο" ξεκίνησε το 1992, όταν ο αδερφός μου έπεισε τον φάδερ να του πάρει το πρώτο μηχανάκι, το
suzuki gsx 50r. Πήγαινα κρυφά και άλλαζα ταχύτητες (σβηστό στο γκαράζ) για να μάθω και καλά. Με αυτό φυσικά, έφαγα και τις
πρώτες τούμπες...

Μετά από 1,5 χρόνο περίπου ήρθε το πρώτο Yamaha σπίτι και ήταν TZR 125. Φοβερό μηχανάκι, με γκάζι και χωρίς να ζητήσει τίποτα εκτός από βενζίνη και καλό λάδι.

Τραγική αποδείχθηκε η αντικατάσταση του TZR, με την Aprilia AF-1 125. Τι σου κάνει ένα μονόμπρατσο...; μόλις το είδε ο μεγάλος "χέστηκε" αλλά σύντομα πλήρωσε το τίμημα του design και της Ευρώπης.
Ένα χρόνο που έμεινε στην κατοχή μας, τρεις, άντε τέσσερις φορές πήρε μπρος με τη μίζα και όχι, δεν είχε μανιβέλα... Τα ηλεκτρολογικά του, δεν συνήλθαν ποτέ και το μόνο θετικό της συμβίωσης μαζί του ήταν οι τρικέφαλοι που απέκτησα από το σπρώξιμο, άντε και κάνα γκομενάκι.

Σειρά της HONDA να κάνει την εμφάνιση της και μάλιστα με τρόπο που ακόμα και τώρα όταν το σκέφτομαι, νοσταλγώ... NSR250 και τα μυαλά στα μπλέντερ. Τρομοκρατήθηκα στην κυριολεξία την πρώτη φορά που το γκάζωσα. Γύρισα σπίτι και ζήτησα από τον αδερφό μου να το πουλήσουμε, χέστηκ@
Μετά από καιρό, η επιλογή λάθος μπουζι, επέφερε το φρακάρισμα και τα τραύματα στους νικασίλ κυλίνδρους, (που για νέα επίστρωση ήθελαν περίπου τη μισή αξία του Nsr, κάτι που φυσικά δεν συνέβη) και με τα καινούργια πιστόνια που δέχθηκε δεν ξανά-γκάζωσε όπως έπρεπε

Ο επόμενος σταθμός ήταν η μοτοσυκλέτα με τα καλύτερα φρένα, το καλύτερο μπροστινό και το καλύτερο πλαίσιο που είχαμε οδηγήσει μέχρι τότε. Από γκάζι λίγα πράγματα, σαν το nsr, αφού είχε χαλάσει, γιατί στη συνέχεια αποδείχθηκε πως είχε το ίδιο πρόβλημα... Ο λόγος για τον "διαβήτη" tzr 250 3xv.

Το TZR πουλήθηκε και ενώ ο αδερφός μου κουρνιάστηκε στη θαλπωρή του pegeot 106 rallye, εγώ ξεκίνησα τη δική μου ιστορία.
.

Ρε κλεφτη τα δικα μου εβαλες?

Ααα ρε σφαίρα!!Μας γ@μησες την ψυχολογία με τα 5 πρώτα μηχανάκια..

τη μου θυμίσατε τώρα ρε παιδιά ιστορικον ετος 1981 και κατι ψυλα αγοραζω ενα απο τα κορυφαία τις εποχής



γρήγορα αρχίζω της μ@λ@κιες και μεσα σε δυο σχεδόν χρόνια μενη μονο ο σκελετός όπως θα δείτε και πιο κατω σειρα εχει το πιο καλο μοτορει ολον τον εποχων για μενα
απίστευτο γκάζι απιστευτες σουζες
και τρελα καπακια μόλις ροπιαζε




τι να πω για αυτο το μιχανακη οτι και να πω ειναι πολλη λιγο

δυστυχος ειχαι αδοξω τελος μου το εκλεψαν
μετα πήρε σειρα ενα GPz550 και ενα cbx 1050 αλλα και αυτα εφυγαν
μια παυση λογω γαμου για λιγο το μικρόβιο όμως ειπαρχει και μετα φτου ξανα μανα απο την αρχει
ενα zxr400 να θειμηθω λιγο τα παλια
μετα ενα yzf750 φευγη και αυτο
και ερχεται ο ερωτας ο μεγαλος r1 2002

ειμουν ειμαι και θα ειμαι ερωτευμενος με αυτο το μιχανακη δεν θα το δοσω ποτε ειναι απιστευτος δασκαλος
παμε παρα κατω μια μερα βλεπω ενα zx10r 2006 γυρνάω σπιτι λεω στι γυναίκα μου (τι εχει τραβιξει και αυτη η φουκαριαρα) παω να παρω ενα μηχανακι με κοιταει δεν εισε καλα μου απανταει και φευγη ναι σίγουρα δεν ειμε καλα σκέφτηκα
δεν βαριεσε όμως πάω να το παρω και ειδου


κατι με χαλαγε όμως σε ολο το σύνολο κανω μεγαλη υπομονει μεχρει να το στρώσω και αρχίζω να πραγματοποιώ το όνειρο της μεταμορφοσεις και να το αποτελεσμα
φτου φτου μη μου το ματιασω




αυτα τα ολιγα και απο εμενα